Yusuf Taşcı | Prova

Çatıda yani dünya seriliyken ayaklarıma

Çatıda yani rüzgârın değerek ıslığa dönüştüğü

Burada bu yerde bu binanın şapkasında

Bir ayak kayması kadar basitleşmişken ölüm

Rüzgâr beni benden önce düşürecek korkusuyla

Bir iki adım geri çekildim

Terliydi avuçlarım ellerimi silmedim

Yüreğim ağzımın içinde yahut

Şakaklarımı patlatıp fışkıracak nabzım

Ben çatıları hep hayata bakar sanırdım

Çünkü ölüm hep bakmadığımız tarafta

Yalvardım bir an evvel gitsin diye

Aşağıda ölmeyi evcilik sanan çocuk

Yalvardım bir an evvel gitsin diye

Yani ellerimi sıkarak kalbe pompaladığım

Bu cesaret soğumasın açılmadan avucum

Çünkü ölmek en az yaşamak kadar

Cesaret gerektirir çocuğum