Talha Kutay | Sürgün

havva ve ademin sürgününden beridir

artçı sarsıntılardır

rahim denen muazzamadan

masivaya sürgün.

başlattı, ilelebet sürecek olan

adına varoluş denen sancıları.

ademoğlu doğuran sancıdan beter

sancı doğuran sancılar

sonsuza yakınsayan

ve bitmeyecek olan sancılar.

hayatın kaçınılmaz şartı

çekmektir, bu sancıları.

göğ zifiri karayken, ayazında gecenin

maruz kalınan, kimim ben sorusuna

cevap aramaktır, sancıyı arttıran.

ararsın bir çift gözde medet

o gözler ki, sarar alevleriyle yüreğini

yüreğin yangın yeridir artık.

kızıllarını her savuruşundaki umursamamazlık

coşturur, yüreğindeki alevleri.

her yeri yüreğinin, kordur artık

dumanı üstünde, ebediyen sıcacık.