Onur Sakarya | Portatif Ablalar

Keder odalarında anıları taze sıkılmış portatif ablalar var

Sigara içen babalar balkonda yalnızlığı yudumluyor

Geceler üst üste binmiş kalpler gibi ağır

Gözyaşlarıyla oyulmuş eski bir resmin peşinde dedektifler

Bir ev arıyorlar şimdi, içinde istiflenmiş turuncu balıklar

Dar geliyor hayat ve odalar,

izmaritler birikiyor, sesler birikiyor

Zaman öyle birikiyor ki baraj yıkılmak üzere,

gol olmak üzere

Çizgi sincaplar arıyorum

soluk prensesin ruhunda koşuşturan

Bir dizi önlem aldım çünkü hiçbir yerde sevilmiyorum

Akdeniz gitmemi istiyor bu açık,

dün dalgayla bana bir nota gönderdi

Bir dizi önlem aldım ve

şişirip patlattım bu kentin akciğerini

Babil’de yürüyorum, keyfim yok,

otobüsler kornalıyor beynimi

Sahilde yürüyorum, yukarıdan çekiştiriyor biri

acı kapaklarının ipini

Sonra salıyorum bir çılgın mevsiminde içimdeki keçileri

Zıplıyorum, otluyorum, deliriyorum

Kim demişti bebekler buluta benzer diye

Kim demişti kitaplar aslında her insana tek tek iner diye

Kim demişti pikaplara en çok gerillalar yakışır diye

Geliyorsun ya dar alanlarıma ince çalımlarla

Lütfen kapıyı kilitle